Erico
Erico
Dołączył: 19 Gru 2007
Posty: 28
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: konin
|
 Wysłany:
Wto 10:57, 25 Gru 2007 |
|
O Counter-Strike nie można już chyba mówić w jedynie w kategoriach gier komputerowych - stał się on już pewnym zjawiskiem. W chwili, kiedy piszę ten artykuł, w popularnego CS’a gra 92 tysiące osób. Trzeba przyznać, że liczba ta robi wrażenie. Valve rozczarowało graczy wypuszczając niedopracowanego Condition Zero (naszą recenzję możecie przeczytać tu), jednak obecnie znów odzyskali moje, i zapewne nie tylko moje, zaufanie. Stało się to dzięki premierze Counter-Strike: Source. Na szczęście postanowiono nie robić całkiem nowej gry, lecz zebrano najlepsze pomysły powstałe od wersji 1.0 aż do wersji 1.6, wrzucono to do jednego worka, dołożono wspaniałą grafikę, usprawniono silnikiem HAVOC i… mamy hit! Zapraszam do recenzji.
Gdzie gramy?
Na mojej prywatnej liście gier, w które gram dość regularnie, znajdują się trzy produkty. Są to WarCraft 3, Operation Flashpoint oraz, nieprzerwanie od bodajże 1999 roku, Counter-Strike. Nie będę ukrywał, że „Countera” uwielbiam, dlatego tak ucieszyłem się na widok pudełka z Half-Life 2, które listonosz dostarczył do moich drzwi. Od razu zabrałem się za instalację wspomnianego tytułu, co mimo pięciu płyt trwało dość krótko. HL2 postanowiłem odłożyć sobie na później, a na pierwszy ogień wziąłem nowego CS’a. Po bezproblemowym założeniu konta w Steamie postanowiłem pozbyć się płytki numer 5 z napędu, jednak tu pojawił się mały problem: gra oznajmiła, że bez CD nie pogram... No trudno, po ponownym włożeniu płyty odpaliłem grę. Pozmieniałem delikatnie ustawienia muzyki, grafiki i poruszania się i podłączyłem się do pierwszego lepszego serwera, na którym grany był akurat de_Aztec (mapa, na której terroryści muszą podłożyć bombę, a antyterroryści mają im to skutecznie uniemożliwić). Na serwerze oprócz mnie znajdowało się 12 innych graczy. Postanowiłem dołączyć się do strony atakującej. Zdziwił mnie (negatywnie) brak możliwości wyboru modelu postaci, co oznacza, że wszyscy terroryści wyglądają identycznie.
Po dołączeniu się do gry doznałem szoku: mapa wyglądała tak ślicznie, tak przepięknie, że aż brak mi słów, żeby to opisać. Gdzieniegdzie metalowe beczki, pudła kartonowe, porozwalane butelki... Najlepsze jest to, że jeśli strzelimy w beczkę, to przewróci się ona i potoczy na odległość zależną od siły rażenia naszej broni. W pewnym momencie powiał wiatr i zawirowały ziarenka piasku. Wyglądało to tak naturalnie, że zamarłem. Nie zdążyłem jeszcze nacieszyć oczu, a już nastąpiła zmiana mapy. Następna była cs_office (anty-terroryści muszą odnaleźć i uwolnić przetrzymywanych zakładników). Tym razem stanąłem po stronie ‘dobrych’. Tutaj sceneria wygląda całkowicie inaczej. Pada śnieg, biuro z zewnątrz wygląda na nowoczesne, dookoła leżą jednak opony, butelki, kapsle, wraki samochodów, beczki – służą one jako ochrona, gdyż nie każda broń potrafi przebić grubą warstwę metalu. Starym zwyczajem postanowiłem wejść do środka przez jedno z okien. Jakież było moje zdziwienie, gdy w szkle zrobiła się mała dziurka, reszta szyby jedynie popękała. Postanowiłem wskoczyć do środka niczym Rambo przez okno, co nawet mi się udało. Dziura, jaką zostawiłem po sobie w oknie, kształtem przypominała człowieka – kosmicznie fajna sprawa! W biurze porozstawiane były komputery z Windowsem XP Professional, widocznym na monitorach. Po pozbyciu się obudowy komputera (wystarczą dwa strzały) można obejrzeć dokładnie, co sprzęty mają na pokładzie. Bez większego problemu można odróżnić kartę graficzną od procesora... Postanowiłem poddać podzespoły crash-testowi. Niestety, 3 strzały z Desert Eagla rozbiły całą jednostkę centralną w drobny mak...
Czym gramy?
Na nasze szczęście (znowu) Panowie z Valve nie postanowili odejmować ani dodawać żadnej nowej broni. Tyle, ile było do tej pory, w zupełności wystarcza każdemu. Jedyne, co zmieniono, to wygląd. Teraz zarówno AK, jak i kontrowersyjna snajperka AWM wyglądają świetnie. Dodatkowo mamy do dyspozycji masę pistoletów, karabinków maszynowych małego i większego kalibru, kilka broni snajperskich, trzy typy granatów. Tym razem jednak (tę sprawę poprawiono) granat wybuchowy wygląda, jak prawdziwy granat. Zniszczenia, jakie powoduje, sprawiają, że chętnie rzuca się go w stronę przeciwników. Zmieniono także działanie granatu dymnego. Po upadku na ziemię zaczyna unosić się z niego dym, który w pierwszej chwili jest przezroczysty, w wyniku utleniania staje się coraz bardziej ciemny, by po chwili stać się chmurą czarnego dymu. Wszystko to wygląda przepięknie! Jednak najbardziej zmienionym granatem pozostaje flashbang, czyli granat oślepiający. Odpowiednio rzucony daje nam olbrzymią przewagę nad przeciwnikiem. Nie dość, że oślepia, to jeszcze rozmywa nam obraz na dłuższy czas i powoduje w uszach pisk, który uniemożliwia usłyszenie czegokolwiek. Nie sposób opisać, jak to wspaniale wygląda! Zmodyfikowano również dźwięki, jakie wydają nasze śmiercionośne zabawki, dzięki czemu z każdej broni strzela się jakby przyjemniej.
Fizyka?
Jak zapewne wszyscy wiemy, za fizykę w nowym Counter-Strike odpowiedzialny jest silnik HAVOC, który możemy podziwiać m.in. w HL2. Dzięki temu wynalazkowi gra staje się niesamowicie realistyczna. Wspomniane strzelanie do beczek czy okien to mała część tego, co silnik potrafi. W zależności od tego, jak zginiemy, tak ułoży się nasze ciało. Nie jest już tak, jak w poprzednich częściach, kiedy to wszystkie trupy leżały identycznie. Tym razem mogą leżeć na brzuchu, na plecach, na boku, zgięte... Jedna ręka wisząca bezwładnie, druga gdzieś wyżej, oparta na jakimś przedmiocie. Warto wspomnieć, że również w akcji nasze „komputerowe” ciało zachowuje się bardzo realistycznie, zależnie od tego, czy otrzymamy strzał w głowę, czy obok nas wybuchnie bomba.
Największy minus gry – Wymagania...
Niestety, jest to największy mankament gry... Procesor 1.8 GHz, 512 MB RAM oraz karta graficzna ze 128 MB RAM ledwie starcza - Counter-Strike: Source działa tak wolno, że do pokazów slajdów jest już blisko... Gra wyciąga mi w porywach do 50 klatek na sekundę, jednak przy większych potyczkach liczba ta maleje drastycznie nawet do 12, 13 klatek, co negatywnie wpływa na odbiór CS’a. Producent sugeruje zaopatrzenie się w sprzęt o wiele lepszy od mojego, na co nie każdego zapewne stać.
Mimo wymienionych rzeczy, nie można doszukiwać się kolejnego przełomu w dziedzinie gier FPP. Dostaliśmy bardzo dobrą grę, która na pewno nie jest tzw. „odgrzewanym kotletem” , ale również nie wnosi zbyt wiele nowości do gatunku tak, jak to zrobił Counter-Strike w wersji podstawowej. Postanowiłem przyznać grze osiem i pół punktu na dziesięć możliwych za to, że programiści z Valve potraktowali sprawę bardzo poważnie i przyłożyli się do roboty. Nie skłamię, jeżeli powiem, że każdy powinien zagrać w tą grę – jest ona tego warta. Polecam!
Mariusz ‘DonZoolo’ Truszkowski |
Post został pochwalony 0 razy
|
|
